Met onze eigen Lucca op de achterbank ontkomen we natuurlijk niet aan een bezoek aan de stad Lucca. Alleen de rit er naartoe is al een feestje als je 5 bent, want overal staan borden met pijlen en je naam er op. Lucca is een oude compacte vestingstad, volledig ommuurd door een ca. 7 meter hoge vestingwal. Daarover heen loopt een wandel- en fietspad, dus onze eerste kennismaking met de stad doen we op de fiets. We huren fietsen voor een uurtje en gaan dan gauw omhoog de wal op. De tocht is ongeveer 4,5 km, en vooral Timo heeft op zijn mountainbike de grootste lol. Lucca zit bij mij achterop en spoort flink aan harder te rijden. Ook al zijn we geen veelvuldige fietsers, na 20min staan we al weer bij het beginpunt… Staat ook een beetje stom om de fietsen zo snel al weer terug te brengen… Dan nog maar een rondje door de stad. Dit is echter geen succes. Het wordt al vrij druk en de straatjes zijn smal. Als we dan ook nog eens om de 10 mtr moeten stoppen om te kijken welk straatje we nu precies nodig hebben, besluiten we toch maar terug te rijden naar de fietsverhuur en te voet verder te gaan.

We houden voor de wandeling de route aan die we van de fietsverhuur hebben gekregen en het valt vooral op dat er zo vreselijk veel kleine en grotere kerken te vinden zijn.

Bij het Piazza del Amfitheatro, een prachtig rond plein, volledig ommuurd, duiken we een terrasje op voor een lekkere lunch en natuurlijk gaan we niet weg zonder tas vol Lucca-souvenirs; een petje, t-shirt, sleutelhanger en snowglobe op een vespascooter (die ik helaas later op de dag per ongeluk kapot stoot). Ook kopen we een Buccellato, ‘de lekkernij van Lucca’, bij een veel te dure winkel, maar zoals stond aangegeven stond het op de lijst ‘things you have to taste before you die’, dus he, dat doen we dan maar.

We vermaken ons eigenlijk de hele dag en zijn pas tegen 16u weer op de camping terug. Dat Timo niet zijn beste week heeft blijkt als hij in het zwembad zijn zwembrilletje tijdens een bommetje op zijn oog krijgt en een aardige snee te pakken heeft op nog geen 3 mm van zijn oog af. Gelukkig is het niet heel diep, dus met koelen hopen we een heel blauw oog morgen te voorkomen.

We eten bij de caravan een heerlijke pastasalade en de jongens mogen vanavond een keer op hun tablets een film kijken in hun bedjes. Wij drinken wat met de campingburen en snijden onze veel te dure 'lekkernij'aan voor bij de koffie. Uuhhhh…. Het is een soort krentenbrood, droog, taai… Kortom eens geprobeerd, nooit meer ;-) De tijd vliegt deze avond weer voorbij en voor we het in de gaten hebben is het 23.30u, tijd om onze bedjes op te zoeken.